[ Pobierz całość w formacie PDF ]
domniemani szpiedzy spotykali siÄ™ raz w miesiÄ…cu ze swoim zagranicznym kontaktem na
polu golfowym i grali w triplecie. Tam właśnie dochodziło do wymiany informacji i zapłaty
za nie. Dalej, jej zdaniem, klient kupił nowy samochód, ponieważ w swoim własnym zostałby
bez trudu rozpoznany. Sztuczne wąsy i peruka miały dopełnić przebrania. A aparat z zoomem
400X? No, a jak miał udokumentować przekazywanie pieniędzy i informacji?
No i czy to była sensowna linia obrony? W całej mojej prawniczej karierze nie słyszałem
czegoś podobnego. Niestety, członkowie trybunału pozostawali pod urokiem ujmującego
spojrzenia pani adwokat, nie wspominając o innych jej urokach. Takiej linii obrony sprzyjała
jedna rzecz. Trybunał mógł ją zaakceptować właśnie dlatego, iż argumenty brzmiały tak
jaskrawo niedorzecznie, że aż mogły przybrać pozór prawdopodobieństwa.
Lisa Morrow skończyła i posłała członkom trybunału jeden ze swoich najbardziej
czarujących uśmiechów. Trzepot ich serc można było niemal usłyszeć. A potem uśmiechnęła
się do mnie. Ale to już był całkiem inny uśmiech. Uśmiech lwicy, która się oblizuje po
wspaniałej uczcie. A może raczej przed wyjątkowo smaczną ucztą.
Zdecydowaliśmy wspólnie, że nie będziemy rozgłaszać publicznie sprawy Sancheza. Nie
mogliśmy stawiać na szali losu jednego człowieka przeciwko losowi prawie dwóch milionów
zagubionych ludzi.
Clapper hojną ręką przesunął nam termin przedłożenia raportu o kolejne trzy dni.
Napisaliśmy na nowo cały elaborat, oczyszczając Sancheza i jego ludzi ze wszystkich
zarzutów. Poszliśmy na całego w tym wybielaniu ich win. Serbowie zwołali wielką
konferencję prasową, na której skarżyli się, że cały oddział zginął od strzałów w głowę. Nikt
nie dawał temu wiary, gdyż wszyscy zdążyli się już przyzwyczaić do kłamstw opowiadanych
przez Miloszevicia przez całe lata.
Starszy chorąży Persico dostał następną Srebrną Gwiazdę, a kilku innych członków
oddziału Gwiazdy Brązowe. Odbierali je na trawniku przed Białym Domem. Polubiłem
Persica, więc to mi nie przeszkadzało. Terry Sanchez trafił na oddział psychiatryczny szpitala
wojskowego gdzieś w południowej Wirginii. A sierżant Perrite? Został odwołany z oddziału i
pozbawiony zielonego beretu. Był to jeden z dwóch warunków, jakie postawiłem przed
przystąpieniem do wybielania na rozkaz rządu. Perrite owi pozostały jeszcze dwa lata do
końca bieżącego kontraktu. Przekonałem ich, by dostał przydział do sekcji rejestracji grobów
i przez kolejne dwa lata kopał doły, i wypełniał je ciałami. Może to za mała kara za to, co
zrobił, ale kto wie& Może pobudzi jego szare komórki do myślenia.
Czego się nauczyłem? Chyba tego, że Murphy miał rację. Czasami to, co stoi za słowami
obowiązek, honor i ojczyzna, może ze sobą kolidować i zmuszać do trudnych wyborów.
Poszedłem też do Clappera i poprosiłem o jeszcze jedną przysługę w zamian za rezygnację
z moich niezłomnych jak dotąd zasad. Nasza specjalna jednostka prawna straciła akurat
jednego z obrońców i poprosiłem Clappera, żeby przydzielił nam Morrow.
W tej chwili jednak żałowałem tej decyzji. Popatrzyłem na twarze członków trybunału.
Niektórzy nadal nie mogli oderwać oczu od kształtnych nóg Morrow. I jak ja mam z nią
konkurować? Ręce opadają. Facet kupuje sobie samochód, ciuchy, wymyślny aparat
fotograficzny, pełny zestaw golfowy, i wszystko po to, by przyłapać jednego ze swoich
oficerów na sprzedawaniu sekretów wojskowych wrogowi? Morrow oglądała zdecydowanie
za dużo filmów Olivera Stone a.
Lecz prawdą było również to, że czułem potrzebę przebywania blisko Morrow. A jej
ujmujące spojrzenie okazywało się nawet przydatne od czasu do czasu.
W każdym razie zdążyliście mnie poznać na tyle, by wiedzieć, że łatwo się nie poddaję.
Już wkrótce udowodnię ślicznej pannie Morrow, że nie jestem pudleyem. Może nie jest ze
mnie humongo, ale na pewno nie pudley. Oczywiście, ujmując rzecz metafizycznie.
BRIAN HAIG
Romans Briana Haiga z armią amerykańską miał trudne początki. Kiedy autor był
nastolatkiem, jego ojciec, Aleksander Haig (pózniejszy sekretarz stanu w rządzie Reagana),
mógł sobie pozwolić na opłacenie czesnego za studia tylko jednego z dwóch synów. Starszy
brat wybrał Uniwersytet w Georgetown, a Brian trafił do West Point za sprawą Wuja Sama.
Pierwszy rok był trudny, wyznaje Haig, ale wszystko się zmieniło, kiedy po drugim roku
podczas wakacji służył w jednostce stacjonującej w Niemczech. Tamten pobyt sprawił, że
zakochałem się w armii. Nic już nie mogło odciągnąć mnie z West Point. Ten stan trwał do
końca mojej służby, całe dwadzieścia dwa lata . Zwietny militarny strateg, rozpoczynał
karierę jako oficer piechoty, by w końcu zostać specjalnym asystentem przewodniczącego
Połączonego Komitetu Szefów Sztabów. Na emeryturę przeszedł w randze podpułkownika i
rozpoczął pracę nad fabułą swojej pierwszej książki. Czytałem najpopularniejszych autorów,
żeby się dowiedzieć, jak konstruowali takie dobre powieści mówi Haig. Największe
[ Pobierz całość w formacie PDF ]